معنی شب زنده داری کردن

Watch

عمل شب زنده دار بیدار بودن در شب خود را برای شب زنده داری آماده کردند.

آنکه شب را بیدار بماند

شب زنده داری. [ش َ زِ دَ / دِ] (حامص مرکب) عمل شب زنده دار. شب بیداری. پاسبانی در شب.

شب زنده دار. [ش َ زِ دَ / دِ] (نف مرکب) قائم الیل. شب بیدار. (مجموعه ٔ مترادفات ص 221). آنکه شب را بیدار بماند. شب خیز. که شب را به دعا یا پاسبانی به صبح رساند:
دل شب زنده دار زنده شود
قالب مرده سرفکنده شود.
اوحدی.
ساقی چو شاه نوش کند باده ٔ صبوح
گو جام زر به حافظ شب زنده دار بخش.
حافظ.
کدام آهن دلش آموخت این آیین عیاری
کز اول چون برون آمد ره شب زنده داران زد.
حافظ.
برون آ که گردون شب زنده دار
گهر بر طبق کرده بهر نثار.
ظهوری.

زنده کردن. [زِ دَ / دِ ک َ دَ] (مص مرکب) حیات بخشیدن. به زندگی بازگرداندن. جان بخشیدن. احیاء. (فرهنگ فارسی معین). احیاء. نشر. بعث. احیاء کردن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا):
تا تازه کرد یاد اوائل بدین خویش
تا زنده کرد مذهب یونانیان بخود.
دقیقی (یادداشت ایضاً).
چو کشته بود، زنده کردنش باز
کسی کی تواند به عمر دراز.
فردوسی.
بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی.
فردوسی.
چو آن خاک ناچیز را بنده کرد
نخستین کیومرث را زنده کرد.
فردوسی.
گرچه بکشی تو مرا، صابر و خرسندم
که مرا زنده کند زود خداوندم.
منوچهری.
لشکری که دلهای ایشان بشده بود و مرده، به تحسین پادشاهانه همه را زنده و یکدل و یکدست کرد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 385).
و آنچ او ز دور مرده کند زنده
بس زنده و طری بود و زیبا.
ناصرخسرو.
اگر مرده را زنده کردی مسیح
چنان چون بر این قول ایزد گواست.
ناصرخسرو.
آن مرده را که کرد چنین زنده
هر کس که این نداند مغبونست
این کار از آنکه زنده کند ما را
ایزد به حشر مایه و قانونست.
ناصرخسرو.
گوید این آوا، ز آواها جداست
زنده کردن کار آواز خداست.
مولوی.
تا دم عیسی ترا زنده کند
همچو خویشت خوب و فرخنده کند.
مولوی.
تو مرده زنده کنی گر به عهد باز آیی
که عود یار گرامی به عود جان ماند.
سعدی.
زنده می کرد مرا دمبدم امید وصال
ورنه دور از نظرت کشته ٔ هجران بودم.
سعدی.
به تیغ هجر بکشتی مرا و برگشتی
بیا و زنده ٔ جاوید کن دگر بارم.
سعدی.
- زنده کردن آتش و چراغ، کنایه از روشن کردن اینها. (آنندراج).
- زنده کردن خاک، احیا کردن و سبب روئیدن شدن. (ناظم الاطباء). رویانیدن سبزه. (آنندراج) (شرفنامه ٔ منیری):
خاک را زنده کند تربیت باد بهار
سنگ باشد که دلش نرم نگردد به نسیم.
سعدی.
- || بعث. (شرفنامه ٔ منیری). بعث مرده کردن. (آنندراج).
- زنده کردن دل، شادمان و خرم گردانیدن آن:
به غنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح
تا دل مرده مگر زنده کند کاین دم از اوست.
سعدی.
|| از تنگدستی و فقر بیرون آوردن. سامان دادن بکار کسی. (فرهنگ فارسی معین):
برآن نیز گنجی پراکنده کرد
جهانی به داد و دهش زنده کرد.
فردوسی.
- زنده کردن ادرار، زنده کردن راتب. کنایه از جاری کردن و رسانیدن وجه ادرار و راتب. (آنندراج):
زنده ست بتو که زنده کردی
ادرار جهانیان و راتب.
انوری (از آنندراج).
- زنده کردن جایی، (اصطلاح بنایان) آراستن صورت و تعمیر و ترسیم بنایی کهن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- زنده کردن شیمه، کنایه از قوه به فعل آوردن آنرا. (آنندراج):
مستان و به منت مده، از داده مکن یاد
تا زنده کنی شیمه ٔ ارباب همم را.
درویش واله هروی (از آنندراج).

بیدار بودن در شب، شب را به بیداری گذراندن،

ویژگی کسی که شب تا سحر نخوابد و بیدار بماند، ویژگی آن‌که تمام شب برای عبادت یا امر دیگر بیدار باشد،

Aufwachen, Wecken [verb]

Aufwachen, Wecken [verb]

احیا

احیا شدن

تهجد

احیا

صحوه

سحر، صحوه

857